Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. Verum audiamus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Duo Reges: constructio interrete. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Bork: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bork: Certe non potest.
Si longus, levis.: Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Bork: Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
Bork: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt,
pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis
conferamus, quae tuis antepono.

Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,
et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Facillimum id quidem est, inquam. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Quae cum essent dicta, discessimus.
Non semper, inquam;

Vide, quaeso, rectumne sit.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Bork Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.